Ísland - Danmörk

Heil og sæl.

Helgin var fín. Á föstudaginn kom Hildur Gísla til mín og svaf eina nótt áður en hún hélt heim til Íslands. Hún var að klára prófin og seinasti dagur Péturs í Danmörku í nokkrun tíma og því var skemmt sér í nokkru óhófi. Sumir þó meira en aðrir. Öngvu að síður skemmtilegt kvöld.

Laugardagurinn fór mest megnis í leti. Pétur Már kom í heimsókn og enduðum við hjá Hödda og Önnu Láru og horfðum á The Black Dhalia, nýjustu mynd Brian De Palma, útkoman var þó nokkur vonbrigði.

Pétur seldi mér heimasímann sinn og örbylgjuofninn sinn, gegn mjög vægu gjaldi áður en hann fór enda drengur góður. Hans verður saknað. Ég gaf honum loforð áður en hann fór sem á ég þó enn eftir að efna, lesendum síðunnar verður gert viðvart þegar það hefur verið efnt.

Handboltaæði Íslendinga hefur ekki farið fram hjá okkur hér í Danmörku. Horft hefur verið á leikina í gegnum ýmsar leiðir. Það hefur til dæmis verið horft á sjónvarp sem var tengd við tölvu sem var í vefmyndavélasambandi við tölvu heima með vefmyndavélina beint að sjónvarpi (flókinn setning), einnig var keyptur aðgangur að Sputnik en það er fyrirtækið sem á einkaréttinn á sýningu leikjana á netinu hér í Danmörku, því miður eru leikirnir í frekar lélegum gæðum þar. Best var það þegar við áttum leikinn á móti Þýskalandi en þá náði ég leiknum á einni þýskri stöð hérna heima en það þurfti auðvita að vera leikur sem skipti ekki miklu máli. Eins og allir vita þá lentu Íslendingar á móti Dönum í 8 liða úrslitum og verður það rosalegur leikur. Það er jafnvel að maður máli sig í framan fyrir útsendinguna. Ég mun klæðast íslenska landsliðsbúningnum allan daginn (gefandi það að Oddur skili honum) og öskra Áfram Ísland á alla Dani.

Meira var það ekki.

Þromba!

Ég hélt að ég yrði duglegri við að blogga á meðan ég var heima, en um leið og ég kom heim fann ég ekki fyrir neinni þörf að blogga. Heima er maður oftast í nógu góðu bandi við sína nánustu og þeir vita hvað er í gangi. Það er til dæmis ástæðan fyrir að ég byrjaði aldrei að blogga fyrr en ég kom út.

En ég er kominn aftur í til Kaupmannahafnar. Mætti í fyrrum höfuðstað Íslendinga þann 14 janúar. Það er mega gott að vera kominn aftur. Það er samt ekki eins og ég hafi haft eitthvað betra að gera en að blogga því ég er enn í fríi þangað til 1. febrúar en þá fer skólinn aftur í gang. Búinn að finna nokkra kúrsa sem mér líst ágætlega á. Hætti í þessum rugl skiptinema kúrsum og fara aftur í einhverja alvöru sagnfræðikúrsa.

Mikilvægt sem er búið að gerast. Ég skal týna eitthvað til: Það var brotist inn í mínu hélgu vé í C-104, en mér sýnist þjófurinn hafa tekið nákvæmlega ekki neitt. Ég sakna einskis. Hélt að hann hefði rænt vefmyndavélinni minni og hélt því fram lengi vel, eða alveg þangað til að ég fór að þurrka af hillunni minni og fann hana á bak við bækurnar mínar, en þá rifjaðist það upp fyrir mér að ég faldi hana þar áður en ég fór heim. Stundum er ég svo sniðugur að ég kem sjálfum mér á óvart. Ég keypti mér síma þegar ég kom hingað aftur, númerið það samt það sama, en hinn síminn var síbatterílaus og leiðinlegur. Pétur Einars er að flytja heim, mér til mikillar gremju, en Guðrún vinkona og fyrrum bekkjarsystir fluttist út, mér til ánægju.

Fyrsti snjódagurinn í Kaupamannahöfn í vetur var í dag. Það er fyndið að sjá fólk hjóla í snjó.

Byrja núna aftur að henda inn reglulega. Svo þangað til næst, veri þið blessuð.